Schimmel van de nagelplaten op de tenen (onychomycose van de voeten) is een infectieziekte die zich manifesteert in schade aan de nagels door dermatomyceten, schimmels of gistachtige schimmels. Volgens statistieken bereikt de prevalentie van deze ziekte in de bevolking 10%.
Het risico op het oplopen van onychomycose van de benen hangt rechtstreeks af van de sociale en klimatologische omstandigheden van iemands woonplaats, zijn geslacht, leeftijd, beroep en de aan- of afwezigheid van andere ziekten.
Op de een of andere manier vereist deze pathologie, vanwege de hoge besmettelijkheid en het vermogen om de kwaliteit van het dagelijkse leven van de patiënt aanzienlijk te verslechteren, een tijdige detectie en een competente, alomvattende behandeling.
Symptomen van teennagelschimmel
Afhankelijk van de symptomatische manifestaties zijn er drie soorten onychomycose van de benen:
- hypertrofisch;
- normotroof;
- atrofisch.
Hypertrofische schade aan de nagels wordt gekenmerkt door merkbare verdikking en vervorming van de nagelplaten, verlies van glans en het verschijnen van een soort “corrosie” aan de randen. Het klinische beeld van de ziekte kan worden aangevuld door het optreden van pijn en de ontwikkeling van onychogryfose (een pathologie waarbij de nagels het uiterlijk krijgen van vogelklauwen).
Bij onychomycose van het normotrofe type verschijnen gele of witte strepen en vlekken op de nagelplaten. Tegelijkertijd behouden de nagels hun vorm, glans en dikte. Bij atrofische onychomycose scheidt de nagelplaat snel van het nagelbed, wordt dof en krijgt een grijsbruine kleur. Het blootgestelde huidgebied wordt bedekt met losse hyperkeratotische lagen.
Klinische symptomen van teennagelschimmel vormen de basis van een andere classificatie van onychomycose, die voornamelijk door buitenlandse artsen wordt gebruikt. Op basis van deze typologie kunnen 4 vormen van de ziekte worden onderscheiden:
- distaal (schade aan de vrije rand van de nagel);
- proximaal (schade aan de achterste nagelplooi);
- lateraal (schade aan de nagel vanaf de zijkanten);
- totaal (schade aan de gehele nagelplaat).
Bij het opstellen van een therapeutisch programma moet rekening worden gehouden met de ernst van de manifestaties van onychomycose.
Behandeling van teennagelschimmel
De diagnose ‘onychomycose van de benen’ wordt gesteld op basis van de resultaten van een visueel medisch onderzoek, PCR-test, microscopisch en cultureel onderzoek. Door de bovenstaande tests uit te voeren, kunnen we niet alleen een conclusie trekken over de aanwezigheid van een schimmelinfectie, maar ook over het type ziekteverwekker.
Nu een paar woorden over hoe je teennagelschimmel in de kortst mogelijke tijd kunt genezen. Het etiotrope behandelprogramma voor onychomycose omvat het gebruik van lokale en systemische medicijnen. De meest effectieve middelen voor lokale behandeling van schimmel op de teennagelplaten zijn:
- antischimmel-keratolytische zalven, gels en crèmes;
- gespecialiseerde pleisters voor mechanische verwijdering van aangetaste nagels;
- antischimmelvernissen op basis van ciclopirox, amorolfine of mengsels van salicylzuur, benzoëzuur, melkzuur en resorcinol.
Tegenwoordig lijkt systemische therapie voor nagelschimmel het meest relevant. De afgelopen jaren is een aantal algemene antimycotische geneesmiddelen ontwikkeld die de effectiviteit van de behandeling van onychomycose met wel 90% kunnen verhogen.
Geneesmiddelen tegen teennagelschimmel
Vernissen worden beschouwd als de meest effectieve antimycotische vernissen. Het belangrijkste onderscheidende kenmerk van de producten is hun vermogen om ziekteverwekkers in de diepe lagen van de nagel te vernietigen en het nagelbed binnen te dringen. Antischimmelcrèmes en -zalven omvatten producten die terbinafine bevatten. De vermelde producten worden dagelijks op de aangetaste nagelplaten aangebracht en zachtjes ingewreven totdat ze volledig zijn opgenomen. De duur van de behandeling voor onychomycose met zalven en crèmes kan variëren van 2-6 weken. De procedure voor het gebruik van plaatselijke antischimmelmiddelen moet vooraf worden overeengekomen met een dermatoloog.
Bij de selectie van systemische geneesmiddelen wordt rekening gehouden met de ernst van de ziekte en de aan- of afwezigheid van contra-indicaties voor het gebruik ervan bij de patiënt.
Preventie van teennagelschimmel
De belangrijkste maatregelen gericht op het voorkomen van de ontwikkeling van onychomycose van de benen zijn:
- het vermijden van mechanisch trauma aan de spijkerplaten;
- weigering om ruwe, strakke en slecht passende schoenen te dragen;
- zorgvuldige verwerking van pedicurehulpmiddelen;
- gebruik van individuele schoenen bij bezoek aan baden, sauna's en zwembaden;
- monitoring van de gezondheidsstatus van huisdieren, tijdige behandeling van geïdentificeerde pathologieën;
- met uitzondering van gevallen van gebruik van toiletartikelen, kleding, handdoeken en schoenen van andere mensen;
- tijdige detectie en behandeling van ziekten;
- het uitvoeren van activiteiten gericht op het versterken van de immuunkrachten van het lichaam.
Het is belangrijk om te begrijpen dat zelfbehandeling van onychomycose vaak niet alleen niet de verwachte resultaten oplevert, maar ook het verloop van de ziekte aanzienlijk compliceert. Daarom moet u, voordat u medicijnen of folkremedies voor schimmel gebruikt, het behandelprogramma coördineren met een ervaren dermatoloog.